Uw gedicht ook bij de ingezonden gedichten?
Stuur mij uw zelfgemaakte gedicht en de webmaster van het Depressie Steunpunt zal zorgen, dat uw gedicht met naam c.q. nickname geplaatst wordt.
De webmaster heeft het recht om zonder opgave van redenen gedichten niet te plaatsen of te verwijderen.
KLIK HIER om uw gedicht in te zenden.
Hieronder treft u de ingezonden gedichten van lotgenoten aan.
Zeldzaam
Het leven is hoop
Oneindige hoop
Het leven is een fabel
Een oude fabel
Het leven is een waarheid
Waarheid is bitter
Het leven is wind
Het staat niet stil
Het leven is werk
Zonder werk is het saai
Het leven is liefde
Echt liefde is zeldzaam
Echt liefde bestaat
Hier en daar
Ingezonden door Nadereh Ghaemmagham Farahani (nadereh_g@hotmail.com) © 2009
Goedemorgen
Prachtige Morgen
Een goudevis
In het water
Morgen?
Een mooie morgen
Strand zonder reigers
Zee zonder vissers
En
Lucht zonder meeuwen
Gloep,
Gloep...
Wat een mooie
en prachtige morgen
Gloep,
Gloep...
Ingezonden door Nadereh Ghaemmagham Farahani (nadereh_g@hotmail.com) © 2009
Zee.
Het weer was mistig,
ze zat aan de kust heel rustig.
Ze vertelde haar geheim aan de zee,
daarna werd de zee onrustig.
Ingezonden door Nadereh Ghaemmagham Farahani (nadereh_g@hotmail.com) © 2009
Voorbij.
Wolken varen voorbij,
in haar dromen vol verdriet.
Maar nu keert het tij
en kijkt zij wat de toekomst biedt.
Verleden is het heden van toen
en de toekomst wacht,
maar verder wil ze stiekem niet.
Ingezonden door Lyan (Lyan_@hotmail.com) © 2009
Een zwart gat,
wat een ellende is dat.
Wordt het nou nooit eens beter,
het lijkt wel of ik stik door om me nek een veter.
Laat me nu eens leven,
op deze manier kan ik niks meer geven.
Alles is net als lood,
regelmatig met gevoel was ik maar dood.
Ingezonden door Gonneke (deborah169@hotmail.com) © 2008
Depressie.
Donker is de nacht,
en niet veel lichter zijn de dagen,
Hoe vind ik nog de kracht,
om deze ziekte te dragen?
Ik voel me zo moedeloos,
zo zonder hoop.
en het duurt al zo`n poos, zo`n poos.
Ik verlang zo naar de tijd,
dat ik vrolijk was en blij,
gewoon een vlotte meid.
Waar zit dat nu verstopt in mij?
Depressie, het is geen leven,
maar een worsteling van dag naar dag.
Je vreselijk voelen en geduld hebben,
nog even, nog even,
voor ik er weer zijn mag.
Ingezonden door Ineke Wiersema-Kuiper © 2008
De kracht hervonden.
Een meid die altijd lacht,
dan is een depressie,
niet iets wat je verwacht.
Altijd opgewekt,
nooit ergens bang voor
en goed gebekt.
Gewoon altijd er durven te zijn,
een uitstraling te hebben van
"mij krijg je niet klein".
Geen gebrek aan mensen om je heen,
vele vriendschappen, nooit alleen.
Na wat teleurstellingen werd het mij teveel
en dat is nu iets wat ik niet met iedereen deel.
Angst, woede en verdiet,
niet zo vreemd, dat iedereen mij verliet.
Inmiddels had ik een muur om me heen gebouwd,
een enkele kon er nog bij,
die die écht van me houd.
Vriendschappen zijn opgegaan in rook,
niet enkel door hún schuld,
die schuld heb ik ook.
Voor alles, was ik ineens zo bang,
het maakte me verward en jezelf weer begrijpen,
duurt dan gewoon lang.
Nu heb ik gelukkig mijn eigen kracht weer hervonden,
niet in de laatste plaats door degene,
die onvoorwaardelijk voor mij klaar stonden.
De depressie heeft me niet klein gekregen,
ik heb veel geknokt,
bewandelde hele moeizame wegen.
Van binnen, ben ik trots op mezelf, wie ik ben,
omdat ik mezelf nu heel goed ken.
Nu kan ik juist van die kleine dingen genieten,
dingen die ik voor mijn depressie aan mij voorbij liet schieten.
De mensen, die echt van me houden zijn gebleven,
maar van het idee weer nieuwe vriendschappen aan te gaan,
begin ik inwendig te beven.
Mijn liefde voor die paar mensen om mij heen is puur,
maar als nieuwe mensen dichtbijkomen, bouw ik een muur.
Ja ook mijn leven voelt weer waardevol,
ook van de kleinste dingen, beleef ik veel lol.
Die vrolijke meid is wel terug,
al ben ik soms zo onzeker,
alsof ik wankel op een gammele brug.
Bang voor vooroordelen en afwijzingen maken het,
dat ik niet zoals vroeger,
in het diepe durf te springen.
Een nieuwe ik, wil de wijde wereld weer in,
maar voorzichtig en niet te snel,
als het niet gaat, trek ik nu hard aan de bel.
Dingen in mijn leven opnieuw aftasten,
ontdekken van dingen en keuzes maken,
die vroeger niet bij mij pasten.
Beetje bij beetje bouw ik met nieuwe stenen,
een nieuw tevreden leven met mensen om me heen,
die het goed met me menen.
Het leven heeft nu voor mij een heel belangrijk doel,
breek de muur om me heen rustig af door alleen,
dat te doen waar ik me goed bij voel.
Ingezonden door Anita Eggens © 2008
Donkere wolken komen samen,
de lucht om ons heen is donker en grauw.
Moeilijke tijden breken aan,
en de toekomst is onzeker.
Telkens wanneer je denkt,
het gaat niet meer.
Zal ik de lichtstraal zijn,
die je de kracht geeft om door te gaan.
Dan pak ik je hand vast, zonder te praten,
ik kijk je aan en help je jouw last te dragen.
Neem de tijd om te ontdekken wie je bent,
vind de rust om hierop verder te bouwen.
Neem de tijd, ik geef je ruimte.
Ingezonden door Juf Bonnie © 2008
Geen mamma
Met haar vileine onvermogen
Geen zusje
Ze wil op mijn kop poepen, maar ik geef geen toestemming meer
Geen halfzusje
Al geen acht jaar meer gezien
Geen halfbroertje
Hij wil mij nooit ontmoeten, de schaamte voor onze vader
Geen man
Hij is ex
Geen vriend
Hij stopte met me, alsof hij stopte met roken, de derde desillusie
Geen vriendin
Ze heeft een druk sociaal leven en ik ben één van haar projecten
Geen kinderen
Ze hebben mij niet nodig, komen om de week, zijn liever bij hun vader,
ik schaam me, voor hun (19,17,15) ben ik een loser
Geen vader
Hij heeft nooit gekeken wat er van zijn zaad kwam
Geen pappa
Hij zei me nooit, dat hij mijn vader niet was
Geen oma meer, ze is al bijna tien jaar dood
Geen werk
Mijn burcht bedreigd, want geld raakt ooit op
Geen zin, geen plezier, geen energie, alles is op
Te dik
Geen liefde
Geen contact
Alles moet van mij komen
Geen ik
die gewenst is
Te veel eten op
Eet alles
Dan ben je
Alles
Je bent wat je eet
Zo dik
Geen foute mannen meer
Geen seks, geen energie, geen levensdrift, geen intimiteit, niet begeerd
Geen illusies
Drie keer mijn hart gewond
Geen tweede 46 jaar
Het heeft geen zin
Geen leven
Ingezonden door Désirée © 2008
Ik wil niet meer nadenken...
Van binnen doet het zo veel pijn
Om altijd met de gedachte te leven...
Dat ik niet ben wie ik wil zijn...
Mijn gedachten laten me niet met rust...
En er is niemand om mee te praten...
Niemand die mijn gedachten sust...
Alleen ik die mezelf steeds meer gaat haten...
Ik wil niet denken aan al die dingen...
Waarvan ik weet dat het gewoon niet klopt...
Maar gedachten blijven me binnendringen...
En Ik wil alleen maar dat het stopt...
Ingezonden door Lill Missy © 2008
Angst voor het één...
Angst voor het ander...
Angst dat het zo blijft...
En mijn gevoel niet veranderd...
Angst voor de dood,
Angst voor het leven...
Angst dat er niemand is,
Die ik wat heb te geven...
Angst dat ik hier ben...
zonder enig doel...
Angst dat iedereen...
toch niet snapt wat ik bedoel...
Ingezonden door Lill Missy © 2008
Het moment dat ik net wakker ben,
is de allermooiste tijd.
Die tel vóór ik mezelf weer ken,
en aanvang met de strijd.
Gevecht op leven en op dood,
dat zich herhalen gaat.
De dingen lijken veel te groot,
'k word weer ten einde raad.
Ingezonden door Linda249 © 2007
De stilte.
BANG voor stemmen,
BANG voor oren,
die het verkeerde horen.
In stilte van klanken,
vertel ik mijn verhaal.
Mijn ogen zeggen zoveel meer,
dan de woorden van een taal.
Ingezonden door Manon D. © 2005
Vanaf een wolk,
zeg ik Hallo.
De wind die neemt het mee,
vanaf een wolk,
schrijf ik een brief,
je krijgt het van de zee.
Mijn lach geef ik,
aan zon en maan,
zo kan je hem altijd zien.
Zou het niet veel beter zijn
als ik er niet was misschien?
Mijn stem, mijn tekst
mijn lach enzo,
zijn niet meer zoals eerst.
Dat komt omdat mijn leven
deze ook beheerst.
Als mijn leven weg is,
ben ik daarboven WEL een licht.
Een ster die praat en schrijft
en lacht net als in dit gedicht.
Ingezonden door Manon D. © 2005
Al is het leven vaak vol pijn,
weet dat er ook nog hele mooie en fijne momenten zijn.
Ik was er bijna niet meer geweest,
maar was gelukkig nog helder van geest.
Ik wil niet met het leven nokken,
ik ga mij uit deze depressie knokken.
Het gaat al een hele week goed,
en dat is toch een hele pluim op mijn hoed.
Mij krijgen ze niet klein,
ik wil nog heel lang op deze wereld zijn.
Dus voor alle lotgenoten in het land,
reik elkaar een helpende hand.
Na regen komt echt zonneschijn,
al zal het niet altijd makkelijk zijn.
Ingezonden door Jeannette v.T. © 2005
Donkere gedachten spoken door mij heen,
ik heb snel hulp nodig, het liefst meteen.
Ik wil zo graag sterven en dat doet me pijn,
ik zou willen dat ik weer blij kon zijn.
Vannacht gaat het gebeuren het einde is in zicht,
eindelijk rust en een einde aan het donkere licht.
Dit is geen leven, ik kan zo niet door,
ook bij de GGZ vind ik geen goed gehoor.
Ze laten me maar lopen en weten niet wat te doen,
dus maak ik maar zelf een einde aan mijn levensseizoen.
Ik laat jullie weten dat ik veel van jullie hou,
helaas werd het leven mij te grauw.
Ik leg mijn hoofd voorgoed neer,
voor mij komt er geen volgende keer.
Ingezonden door Jeannette v.T. © 2005
Voor "gedichten" (hoofdmenu) klik hier en voor "mijn gedichten" klik hier.